İncəsənət bütün sahələri ilə daim insanda yaratmaq, yaradılandan zövq almaq eşqi verir. Baki-baku.az-ın bugünkü müsahibi bu cür yaradıcılardan biri rəssam Faiq Əhməddir.

– Tükəndiyinizi hiss etdiyiniz, hər şeydən imtina etməyə yaxın olduğunuz anlarda sizi yenidən motivasiya edən nə olur?

– Məğlubiyyət ərəfəsində olduğumu hiss etsəm belə, getdiyim yoldan geri çəkilmir, motivasiyamı itirmirəm. Qələbəyə əmin olduğum üçün deyil, növbəti məğlubiyyətə hazır olduğum üçün davam edirəm. Mənim üçün ən güclü motivasiya getidiyim yolda qələbənin də, məğlubiyyətin də olacağını bilə-bilə məqsədimə çatacağıma olan inamımdır.

– Bir müsahibənizdə demisiniz: “Hiss edirdim ki, hər istədiyimi edə bilərəm və bu hiss məni rəssam etdi”. Bəs rəssam olmasaydınız nə işlə məşğul olardınız?

– Mən doğulandan rəssamam və hər nəylə məşğul olsaydım belə, sonunda yenə incəsənətə gələcəkdim. Fikrimcə, incəsənət həm məni, həm də izləyiciləri azad edir.

– Sənətiniz iki uçurum arasında hərəkət edir — boşluq/yarımçıq qalmaq və tamlıq/həddən artıq dolmaq (əriyən xalçalar) Bu iki vəziyyətdən hansını bu gün özünüzə daha yaxın hiss edirsiniz?

– Bu gün mənim üçün ən yaxın ruh halı tarazlıqdır. Balansı qoruyub saxlamağa çalışıram.

– Bakıda ən çox sevdiyiniz yer haradır?

– Şəhidlər Xiyabanındakı Əbədi Məşəl. Bu, Bakının ən yüksək nöqtəsidir; yamacda min illər boyu əcdadlarımızın xatirəsinə əbədi məşəl yanır.

Söhbətləşdi: Dəniz Məmmədli