“Yel”, “Külək” ifadələri Atalar sözlərində

Kələk ilə gələn, külək ilə gedər.

Külək qayadan nə aparar.

Külək otu qurudar, qayğı insanı.

Küləkdə yatanın cin atı olar.

Küləkli gündə xırman sovurmazlar.

Küləşi külək basdı, qar basdı.

Küləyi tutmaq olmaz.

Keçəl qızın baxdı açılanda yel vurar, şalını açar.