Yaponiyada qar kimi ağ paltar, üzüklər, əhdlər – hər şey xristian adətlərinə görə. Yalnız bir xəbərdarlıq var: bu toyların əksəriyyətində keşiş real deyil. Bu, aktyor, tələbə, ingilis dili müəllimi və ya sadəcə inandırıcı görünüşü olan əcnəbi ola bilər.
Niyə belədir? Müasir yaponlar ənənəvi Şinto və ya Buddist ritualı yerinə getdikcə daha çox “Avropa nağılını” seçirlər. Toylar hotellərin və ya şadlıq evlərinin içərisində tikilmiş, vitraj pəncərələri, orqanı olan “kilsələrdə” keçirilir. Onlar üçün əsas iman deyil, atmosferdir.
Yaponiyada əcnəbi sakinlər üçün “həftə sonu pastoru” olmaq məşhur “part-time” işə çevrilib. Çox vaxt onlar xristian və ya keşiş olmadan diqqətlə öyrənilmiş mərasim sözlərini yapon dilində oxuyurlar.
Bu, özünəməxsus mədəni fenomendir – dinin estetika ilə əvəz olunduğu teatr.
Əbülfəz Babazadə
