Günahkarlıq hissi sadəcə bir duyğu deyil, həyat sevincini zəhərləyən mədəni və psixoloji fenomenlərdən biridir. O, bizi səhvlərimizi başımızdan çıxarmadan daim təkrar-təkrar xatırlamağa, özümüzü “pis” və sevgi üçün laiqsiz kimi hiss etməyə vadar edir.

Baki-baku.az bildirir, məhz günahkarlıq və məsuliyyət arasındakı çaşqınlıq, böyüklərdə daxili yanma və narahatlığın ən çox rast gəlinən səbəblərindən biridir.

Psixoloqlar bildirirlər ki, günahkarlıq hissi uşaqlıqdan qalma mirasdır; uşaq özünü və valideynlərini ayırd edə bilmədiyi zaman onların emosiyalarına görə məsuliyyət daşıyır. “Ana kədərlənir – mən günahkaram”, “Ata əsəbiləşir – mən nə isə səhv etmişəm”. Beləliklə, daxili “əbədi günahkar” ssenari formalaşır, və yetkin həyatda hər hansı bir narazılığa ağrı və qorxu ilə reaksiya verir.

Məsuliyyət – “mənim” və “sənin” sərhədlərini tanımaq bacarığıdır. O dağıtmır, əksinə gücləndirir – insanın seçim etmək, hərəkət etmək və ləyaqətini qorumaq qabiliyyətini saxlamasına imkan verir.

Müasir psixologiya məsuliyyəti həqiqi daşıyıcılarına qaytarmağı yalnız özünə yardım aktı kimi deyil, sivilizasiyanın inkişafı baxımından da əhəmiyyətli addım sayır: insan yalnız özünü daşımağı öyrəndikdə və başqasının yükünü götürmədikdə, günahkarlığın əsiri olmaqdan çıxır və yetkin, azad həyat iştirakçısına çevrilir.

Uşaqlar günahkarlıqla günahkar olmağı, məsuliyyətlə isə böyüklük hissini öyrənirlər.