Qədim Romada nəcib bir insanın ölümü dəhşətli bir tamaşaya çevrildi. Burada baş rolu bir təlxək oynadı!
Baki-baku.az xəbər verir ki, teatrın böyük aktyoru olan arximim tabutun arxasına keçərək, mərhumu sözün əsl mənasında dirildib: yerişini, jestlərini, səsini təkrarlayır, hətta bəzən paltarını geyinib, üz maskasını da taxıb.
Bu niyə lazımdır?
Romalılar inanırdılar: “əkizi” mərhumu nə qədər real təsvir etsə, onun xatirəsi tamaşaçıların qəlbində bir o qədər parlaq qalacaq. Bu, teatrın, əcdadlara sitayişin və psixoterapiyanın hibridi idi – tamaşaçılar hətta mərhumun günahlarını belə xatırlayaraq ağlayır və ya gülürdülər.
Sensasiyalı detal:
Bəzi arximlər həddindən artıq rola girirdilər. Onlar mərhumun pisliklərini parodiya edirdilər: acgözlük, sərxoşluq və ya sevgi münasibətləri. Bu qalmaqalla bitə bilir, bəzən isə yeni sifarişli qətllərə yol açırdı.
Bu niyə unudulub?
Xristianlıq “bütpərəst” ritualları qadağan etdi, lakin ənənənin izləri qaldı: məsələn, “ölüm rəqsləri” ilə orta əsrlərin sirlərində bu var. Həm də bəzən ictimaiyyəti şoka salan tarixi dəfnlərin müasir rekonstruksiyalarında da görünməkdədir.
