XIX əsrdə protezlər həlak olan döyüşçülərin dişlərindən hazırlanırdı. Məsələn, Vaterloo döyüşü (1815-ci il) kimi böyük döyüşlərdən sonra həlak olmuş əsgərlərin dişləri kütləvi şəkildə toplanır və protez hazırlanmasında istifadə olunurdu. Bu cür dişlərə hətta “Vaterloo dişləri” adı verilmişdi.
Baki-baku.az bildirir ki, gənc və sağlam əsgərlərin dişləri xüsusilə dəyərli sayılırdı, çünki onlar möhkəm olur və yaxşı qorunurdu. Bu isə onları protez üçün ideal materiala çevirirdi.
Bu praktika geniş yayılmış olsa da, mübahisələrə səbəb olurdu. Ölən insanların dişlərindən istifadə qeyri-etik hesab edilirdi, lakin o dövrdə alternativlər məhdud idi.
Bəzən kasıb insanlar öz dişlərini sataraq pul qazanmağa çalışırdılar. Bu cür dişlər də protez hazırlanmasında istifadə olunurdu.
Sonralar texnologiyanın inkişafı ilə protezlər üçün digər materiallardan — məsələn, farfor, fil sümüyü və metallar istifadə olunmağa başlandı. XIX əsrin sonlarına yaxın farfor dişlər daha populyar oldu və “insan” dişlərini sıxışdırıb arxa plana keçirdi.
Bu praktika müasir baxış bucağından qorxunc görünsə də, həmin dövrdə tibb və stomatologiyanın inkişaf səviyyəsini əks etdirir. Bu gün isə müasir texnologiyalar sayəsində diş protezləri akril, keramika və metal ərintiləri kimi təhlükəsiz və davamlı materiallardan hazırlanır.