Əvvəlcə konkret, açıq və hamının başa düşəcəyi tərzdə olan bir sual verək: Əgər Xankəndidə bircə ailə aclıqdan əziyyət çəkirsə, onda nə üçün Bakıdan göndərilən 40 ton unu doqquz gündür ki, qəbul etmirlər? Azərbaycandan göndərilən yardımı qəbul etməmək üçün hansısa bəhanələri varsa, onda İrəvandan gələn yardımı qəbul etsinlər. İrəvandan gələn yardımı Ağdamdan deyil, bilavasitə Laçından qəbul etmək istəyirlərsə, qoy olsun, onda “bacı”larının Parisdən göndərdiyi yardımı Ağdam yolu ilə qəbul edəydilər.
Etmədilər. Çünki ərzaq problemi yoxdur, ac qalan yoxdur. Sadəcə, gorbagor olmuş “müstəqilliklərinin”, status xülyasının, “miatsum” cəfəngiyyatının cəhənnəmə göndərilməsinin acısına dözə bilmir, minbir rəzalətlə dünyanın diqqətini cəlb etməyə çalışırlar. Dünya isə onlara deyə biləcəyini otuz il əvvəl demişdi: “Qorxmayın, irəli gedin!” Qorxmadılar, irəli getdilər. Ölkəmizin ərazisinin 20 faizini viranəyə çevirdilər və otuz ildən sonra burunları elə əzildi ki, hələ otuz il həmin yaraların sağaldılmasına çalışacaqlar.
Tarixi yalan üzərində yazılmış, “salnamələri” uydurma və absurd “fakt”larla “zənginləşdirilmiş”, Cənubi Qafqazdakı mövcudluqları və “dövlət” qurmaqları himayədarlarının məkrli planları əsasında reallaşdırılmış ermənilər artıq ədalət və obyektivlik hisslərini tamamilə itiriblər. Onlar üçün belə məfhumlar qəbuledilməzdir. Bu qövm üçün yalandan, iftiradan, riyakarlıqdan və məkrli planlardan başqa heç bir ədalət yoxdur.
Çox təəssüf ki, bütün bu rəzilliklərini dünya ictimaiyyətinin gözünə soxmağı bacarıblar. Bu ənənəni hələ ötən əsrin əvvəllərində Vaşinqtonda yaşamış bir erməninin öz soydaşları ilə görüşdə dediyi “Pul xərclə, söz deyə bilən adamları öz yanına çək!”– çağırışı daha da uzunömürlü edir.
Son günlər isə hayların başbilənləri humanitar böhranla humanitar şounu qarışıq salırlar. Elə bilirlər ki, son iki əsrdə olduğu kimi, indi də yalanları ayaq tutub yeriyəcək. Bəlkə də yeriyərdi, amma, Azərbaycan və Türkiyə artıq köhnə Azərbaycan və Türkiyə deyil.
Söhbət ondan gedir ki, siyasətdə, diplomatiyada və ictimai həyatdakı yalan-palanlarını indi çörək talonları ilə davam etdirən separatşı “dövlət”in başçıları artıq insanların həyatına, məişətinə, dolanışığına da həmin iyrənclikləri sırıyırlar. Kütləvi informasiya vasitələri yazırlar ki, Xankəndi rəhbərləri yenə də ənənəvi “məzlum erməni” obrazını dünyanın aparıcı siyasi dairələrinin diqqətinə çatdırmaq üçün sentyabrın 5-dən etibarən çörəyin talonla satılması barədə qərar qəbul edib. Guya ayın 4-dən talonların paylanılmasına başlanılıb və bu gündən hər talona görə hərəyə 200 qram çörək satılacaq. Bunun şərəfsizlikdən başqa adı yoxdur.
Özünü prezident, nazir, deputat adlandıran bədbəxtlər unudurlar ki, həm İkinci dünya müharibəsi illərində, həm də SSRİ-nin son illərində, aylarında ərzaq məhsullarının talonla satılmasına ona görə ehtiyac var idi ki, ətrafdakı ölkələr Moskva ilə münasibətləri nəzərə alaraq, bu ölkəyə yardım göstərməkdən vaz keçirdilər. “Xankəndi böhranı”nda isə aclıq çəkənlərə bəlkə də yüz tonlarla yardım gətirmiş müasir nəqliyyat vasitələri 100-150 metr aralıda gözləyir. Ona görə də bu şounun baş tutacağına ümid bəsləməsinlər. Onu da unutmasınlar ki, talonla ərzaq satılması məsələsi SSRİ kimi nəhəng dövlətin sonunu gətirmişdi. Bu hoqqanın sizin də sonunuzu gətirəcəyi hamıya gün kimi aydındır.
Yeri gəlmişkən, NEWS.am xəbər portalı yazır ki, Xankəndi rəhbərlərinin bu şousu Ermənistanın özündə də birmənalı qarşılanmır. Belə ki, siyasi elmlər doktoru Vahe Davtyan özünün Facebook səhifəsində yazır ki, Artsaxın problemlərinin humanitar böhran adıyla qabardılması doğru deyil və strateji və taktiki baxımdan son dərəcə təhlükəlidir. Davtyanın fikrincə, bu gün dünyada mövcud olan humanitar böhranların yanında Xankəndi böhranı olduqca kiçikdir: “Məsələn, bu gün Afrikanın Mali ölkəsində 5 milyona yaxın uşağın humanitar yardıma ehtiyacı var. BMT-nin Uşaq Fondunun məlumatında deyilir ki, ilin sonunadək həmin uşaqların 200 min nəfəri aclıqdan öləcək. Həmin böhranla “Artsax”ın böhranını müqayisə edəndə biz olduqca mürəkkəb vəziyyətin şahidinə çevrilirik”.
Yəni erməni alim Xankəndi rəhbərlərinə deyir ki, ağlınızı başınıza yığın. Ağıl demişkən, Paşinyan iqtidarına müxalif mövqedə dayanan partiya rəhbərlərindən biri yazır ki, İlham Əliyev bütün dünyanın diqqətini Qarabağa yönəldəndə bizim rəhbərlər dünyanın var-dövlətini toplamaq barədə düşünürdülər: “İndi ağıllı olan kimdir? Bizim rəhbərlərdən hansınınsa ağlı olsaydı, erməni xalqı belə biabırçı məğlubiyyətlə üzləşməzdi”.
Nə isə qoy talon paylasınlar, hər adama 200 qramdan çox çörək verməsinlər. Bəlkə belə olsa, qalib ölkənin şərtləri ilə razılaşar və sülh danışıqlarına başlayarlar.
İttifaq MİRZƏBƏYLİ
